من وتو يكي دهانيم

كه به همه آوازش

به زيباتر سرودي خواناست.

من و تو يكي ديدگانيم

كه دنيا را هردم

در منظر خويش

تازه‌تر مي‌سازد.

نفرتي

از هر آنچه بازمان دارد

از هز آنچه محصورمان كند

از هر آنچه واداردمان

كه به دنبال بنگريم،

من و تو يكي شوريم

از هر شعله‌ئي برتر،

كه هيچ گاه شكست را بر ما چيرگي نيست

چرا كه از عشق

روئينه تنيم.

و پرستوئي كه در سرپناه ما آشيان كرده است

با آمد شدني شتابناك

خانه را

از خدائي گمشده

لبريز مي‌كند